Mieszkanie - Megan, Max, Tang, Curtis, Shannon.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Westchnęła głośno i jednym ruchem otworzyła jedną z górnych szafek. W środku były ułożone małe stosy białych talerzy.
- A sztućce w szufladzie - dodała, zaglądając przez szybkę piekarnika.

Wyciągnął jeden duży i dwa znacznie mniejsze talerze i zaniósł je do salonu.
- Miałem przynieść jakiś alkohol, ale się powstrzymałem - powiedział wybierając w szufladzie sztućce.
Spojrzał Meg przez ramię na piekarnik.
- Chyba można ją już wyjąć - rzucił. - A przeprasza, to Ty jesteś tu gospodynią.
Uśmiechnął się.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Doszedłeś do wniosku, że nie będziesz skazywał mnie na nietrzeźwość po raz kolejny i nie zaciągniesz mnie pijanej do łóżka i nie wykorzystasz seksualnie? - rzuciła z ironią, odgarniając włosy z czoła. Szarpnęła za uchwyt piekarnika i otworzyła małe drzwiczki. - Chyba gotowe.

- Noo... Pijanej nie. - Puścił do niej oko. - Dawaj no szybko tą pizzę.
Gdy dotarł do niego zapach z piekarnika, westchnął z ulgą.
- W końcu prawdziwe jedzenie... Ale uważaj, to Twoja chwila prawdy, zobaczymy czy Ci wyszła.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Była lekko zdenerwowana. Jeśli pizza jej nie wyjdzie, znowu stanie się obiektem jego cholernych, dziennych zaczepek. Z krzywą miną wyjęła pizze z piekarnika i ułożyła na większym talerzu. Usiadła przy stole i wbiła wzrok w Ryana.
- Smacznego - powiedziała krótko.

- Dziękuję... - powiedział szykując się na pierwszy kęs.
Zjadliwa, nawet całkiem nizła.
- No co się tak patrzysz? - Przerwał jedzenie i wybuchnął śmiechem. - Całkiem smaczna, będzie z Ciebie dobra żona.
Uśmiechnął się i kontynuował posiłek.
- Jedz, bo Ci wystygnie... No chyba, że czegoś tam dosypałaś i czekasz aż się otruję.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Żona? - powtórzyła z udawanym przerażeniem. - Chyba nie jestem na to gotowa - puściła mu oczko. Zerknęła na pizze, a potem znów na Ryana. - To nie ja tu byłam głodna. Zjadłam zanim przyszedłeś - skłamała, wymuszając ciepły uśmiech.

- Aa... Czyli to uczta specjalnie dla mnie. - Uśmiechnął się z dumą.
- Uratowałaś mnie przed śmiercią głodową.
Popił sokiem kawałek i sięgnął po drugi.
- Nie wierzę... - zaczął przełykając. - Taka chudzina, przyznaj się, jeszcze nie jadłaś.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Jadłam - rzuciła krótko, bez emocji. - I wcale nie jestem chudziną, tak Ci się wydaje - chwyciła widelec, który Ryan niepotrzebnie dla niej wyjął i zaczęła nim stukać w stół.

- Jasne... - zaburczał pod nosem.

Kończąc kolejny kawałek, odsunął od siebie talerz.
- Od czasu przybycia tutaj, tak się nie objadłem - powiedział odchylając głowę do tyłu.
Chwycił leżącą na stole dłoń dziewczyny.
- Dzięki - rzucił puszczając do niej oko. - Nie dopuścisz chyba do tego, żeby Twój goś musiał zmyć naczynia...

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Spojrzała na swoją dłoń i znów poczuła piekące policzki.
- Cholera - rzuciła z niedowierzaniem - przez Ciebie się rumienie! - uśmiechnęła się sama do siebie. - Gratuluję tego zacnego wyczynu, a talerzami zajmę się później.

- Ha! Bo ja tak działam na kobiety - zażartował i wystawił język.
- Rzeczywiście, zostaw to teraz. Nawet kurze domowej należy się chwila wytchnienia.
Wstał, zebrał talerze leżące na stole i zaniósł je do kuchni. Opadł na kanapę i położył nogi na stoliku. Poklepał dłonią po siedzeniu, pokazując dziewczynie wolne miejsce na kanapie.
Przygryzł wargę i spoważniał odrobinę.
- Zaczynam mieć tego dosyć... Dwa miliony! Niech je szlag! Za dużo się tu dzieje...

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Wyluzuj - wywróciła teatralnie oczami i usiadła obok Ryana. - Spójrz na mnie! Mam w dupie to, co się tu dzieje. No, dopóki ktoś mi się nie wpieprzy przez okno i mnie nie zamorduje, no ale... Mam to gdzieś. - wzruszyła obojętnie ramionami. - Powinieneś też trochę... no wiesz, przystopować z tym zamartwianiem się.

- Zamartwianie się... Ale ja po prostu widzę, co się tu dzieje. Patologia! Nie próbuję już nawet zrozumieć, o co tu chodzi. - Przerwał krzywiąc się. - Jeszcze brakuje tylko tego, żeby to wszystko okazało się jakimś pieprzonym reality show... A propos, wyjawię Ci po co tak naprawdę tu przyszedłem - zaczął pochylając się nad Meg. - Taśma w kamerze pewnie się już skończyła, muszę ją wymienić.
Uśmiechnął się szeroko.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Dopiero po chwili zrozumiała, o co mu chodzi i z zaskoczenia rozchyliła usta.
- Super... - zaczęła powoli. - Na pewno spodobają Ci się moje pozy pod prysznicem - wycedziła przez zaciśnięte zęby.
Naprawdę jest zboczony, czy tylko udaje?