Niewielka przychodnia

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Jeszcze tu siedzę... Curtisa uratowała cudem... Tang nie żyje... Myślisz, że mam ochotę tu siedzieć? Teraz mam nowego pacjenta... - Powiedziała rozdrażnionym tonem.

Oparł brodę o nadgarstek.
- Zupełnie niepotrzebnie... - warknął mając na myśli Curtisa. - Cholera, czy w umowie, na dole kartki, małym druczkiem było zapisane, że w atrakcje pobytu wpisane są porwania i napady z bronią w ręku?
Przeciągnął się na krześle.

- Przykro mi, pani doktor, ale tym razem na mnie nie może pani liczyć - zaciągnęła się po raz ostatni i zaczęła się rozglądać za miejscem, w którym mogłaby wygasić niedopałek. - Ostatnie dwie noce dały mi się za bardzo do wiwatu i teraz potrzebuję długiego prysznica i jeszcze dłuższego snu, bo inaczej nie będę funkcjonować.
- Poza tym... - dodała po chwili - przydałoby się pochować Tanga...

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Moim obowiązkiem jest ratować wszystkich. - Spojrzała na Curtisa. Czy był mordercą czy nie, musiała go ratować. - Tak... Zajmijcie się pogrzebem... Ja muszę połatać kolejne osoby... Powoli tracę rachubę...

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Sam usiadł na jednym z łóżek.
- Znów przeszkadzam? - zapytał z wymuszonym uśmiechem, próbując powstrzymać jęki od bólu - Cholerny.. terrorysta!
Sam był wycieńczony, nieumyty, nieprzebrany i do tego doszedł jeszcze ten postrzał.
- Po jaką cholerę za nim biegłem? - spoglądał co chwilę na ranę. Krew ciekła z niej okropnie, ubranie było czerwone, zresztą jak twarz Sama, która nie tylko była umazana od krwi, ale też od błota.

Prowadzony właściwie przez kobietę wszedł do przychodni. Musiał wyglądać komicznie. Ledwo stojący na nogach, z piwem w ręku, krew na twarzy. Przystojny na jak zawsze. Spojrzał na dużą liczbę osób w przychodni i przeraził się lekko.
- Coo jest..?

Wstał z krzesła, kiedy w pomieszczeniu zaczął robić się mały tłok.
- To ja nie przeszkadzam... Powodzenia Ann.
Opieszale, wlokąc nogę za nogą poszedł do swojego domku.

[Domek]

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne odeszła od Curtisa. Zaczęła krzątać się przy rannym Samie, oczyszczać ranę. Gdy wyciągała kulę, nie po raz pierwszy zresztą, do pomieszczenia weszła kobieta i mężczyzna.Anne uniosła głowę i spojrzała na niego. - Co się znów stało...?

- Wypier..
Rozejrzał się po sali, skinął głową w geście przeproszenia do pań.
- Uderzyłem się o stół i nie wiem, chyba mi krew leci.
Dotknął ręką miejsca w które się zranił i skrzywił się z bólu.
- No, leci.
Pociągnął łyk piwa i uśmiechnął się do Ann.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne podeszła do niego bliżej i zaczęła oglądać ranę. Paskudne rozcięcie głowy. - Założę kilka szwów i będzie po wszystkim. - Powiedziała i spojrzała surowo na puszkę piwa. Wyrwała mu ją z rąk. - Jesteś pijany... Dość tego na dziś.

Przymknął oczy. Westchnął. Otworzył je i spojrzał na nią.
- Nie wiem czy to najlepszy pomysł ale niech będzie. To co, mam gdzieś siąść i czekać z numerkiem?
Oparł się o ścianę, nie mógł ustać na nogach.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Od razu założę ci szwy... Siadaj tutaj. - Poprowadziła go do krzesła, na którym siedziała jakiś czas temu. Założyła nową parę rękawiczek i usiadła na przeciwko niego. - Będzie bolało... Nie mogę dać ci leków przeciwbólowych, gdyż jesteś pijany... Musisz wytrzymać.

- Ooo.. Ostrzegam że mogę krzyczeć.
Brakowało mu piwa. Brakowało mu papierosów. Brakowało mu normalnego życia.
- No to zszywaj, tnij, czy co tam się dzieje..

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Nie krzycz, nie płosz mi pacjentów. Będzie szczypać. - Ostrzegła i zaczęła dezynfekować ranę. Zmarszczyła lekko nos, czując silną woń alkoholu. - Dziś, kochany nie pijesz więcej.

Dołączył: 05 Mar 2010 Posty: 428 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Lynette ulgą oddała pijanego Georga w ręce pani doktor. W przychodni było dzisiaj naprawdę tłoczno. Kilku śmiałków, którzy byli na tyle dzielni, aby pełnić wczoraj rolę strażaków wychodziło stąd teraz z bandażami. Lynn przepchnęła się do głównej sali i ku swojej radości pierwszym kogo zobaczyła był Sam - ranny, brudny od krwi i ziemi, wyczerpany, ale co najważniejsze żywy.
- Sam! - zawołała podbiegając do niego. W pierwszym odruchu chciała go przytulić, ale powstrzymała się w obawie, że zrobi mu krzywdę - Jak mogłeś za nim pobiegnąć? Co ty sobie do cholery myślałaś? - pytała, krzyżując dłonie na piersi - Wiesz co mogło się.... - przerwała, gdy jej wzrok spoczął na łóżku obok, a oczy rozszerzyły się z przerażenia. Cofnęła się szybko, wpadając na stojące z tyłu krzesło.
- Co... on? - wyjąkała, próbując się podnieść - Złapaliście go.