Placyk

Obwieszczenie starszego faceta zrobiło na nim wrażenie.
Pieprzony głos rozsądku - pomyślał. W sumie to miał głęboko w dupie, co się tam stało. Nie przyjechał, przejmować się, przyjechał odpocząć i zarobićdwa miliony dolarów. Nic więcej. Taki był plan. Wczoraj podczas pobieżnych obserwacji, zauważył budynek większy niż inne domki. Słyszał pewne plotki o barze, w miasteczku toteż wydedukował, że tam się on znajduje. Udał się w tamtą stronę.

Jacob patrzył, jak brunetka odchodzi. Zainteresował go sposób, w jaki poruszała się ta kobieta.

Szybkie, sprężyste i równe kroki, plecy wyprostowane jak deska... Istna żandarmeria...

Machnął ręką, zamknął drzwi do swojego domku i szerokim łukiem ominął placyk, kierując się w stronę baru.

Miał ochotę coś przekąsić.

Odetchnęła głęboko patrząc jak wszyscy po kolei się rozchodzą
i ostatnie spojrzenie rzucając w kierunku czerwonej plamy na tle zieleni.
Wolnym krokiem ruszyła przed siebie wiedząc tylko jedna rzecz jest
ją w stanie teraz uspokoić. Malowanie.
Żołądek miała ściśnięty, głodu nie odczuwała, tylko w ustach poczuła
nieprzyjemną suchość.
Przyśpieszyła kroku mając ochotę na jak najszybsze stracenie się z oczu
osobom które jeszcze zostały i plotkowały wygadując glupoty.

[mieszkanie]

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Spojrzała na mężczyznę, który usiadł obok niej na ławce i szybko oceniła go według jej kryterii, mierząc wzrokiem. Ujdzie. W końcu odwróciła wzrok.
- Zaginęła jakaś kobieta, ponoć. Nikt nie wie co się stało, bo znaleźli jakąś pozytywkę we krwi. I ta banda palantów odgrywa śledztwo.

Zmierzył ją dość chłodnym wzrokiem, ale po chwili się uśmiechnął. Było trochę fałszu w tym uśmiechu.
- Ktoś szczególny rozkręca awanturę? Mamy już lidera? Z doświadczenia wiem że samo-śledztwa prowadzą do samo-sądów, a tego drugiego przydałoby się uniknąć. Psychologia tłumu straszną rzeczą.
Zrobił smutną minę.
Wyciągnął do niej dłoń.
- George jestem.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Jego pierwszą wypowiedź podsumowała jedynie uniesieniem brwi. Miała gdzieś śledztwo, pseudo-detektywów i tą cała kobiete, co niby zaginęła. Nie przyjechała tu, żeby biegać po wyspie i szukać zagubionej nieznajomej. Kiedy "George" podał jej dłoń, uścisnęła ją delikatnie.
- Megan - rzuciła krótko.

Zauważył że traktuje go od razu z dystansem. Znał ten typ. Nie dopuści nikogo do siebie od razu.
- Wybacz jeśli jestem zbyt bezpośredni. Jestem ponad to co dzieje się tutaj.
Wykonał ruch rękoma mający pokazać jej że chodzi o cały tłum.
- Traktuję to jako pracę. Nie żyje się łatwo z pensji policjanta.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne schowała ręce do kieszeni, nie miała nic do roboty tutaj. Wszyscy jeszcze gadali dziejąc się swoim teoriami. Poszła wolnym krokiem w kierunku pubu.

[Pub.]

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 187 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Spojrzała na niego nieco łagodniej.
- Wcale nie musisz mi się tłumaczyć - uśmiechnęła się lekko - Sama nie wiem, co o tym myśleć. Może ta kobieta, która stwierdziła, że to zaginięcie to "część eksperymentu" miała rację. Gdybym miała wybierać, chyba poszłabym do jej "wesołej drużyny" - wzruszyła ramionami. - Morderstwo pierwszego dnia wydaje się trochę zbyt... - urwała, dobierając właściwych słów. - Cholera, sama nie wiem jak to określić - zaśmiała się krótko pod nosem - Po prostu, zbyt przesadzone, tak sądzę.

Uśmiechnął się.
- Mam taką nadzieję. Morderstw wystarczy mi w świecie zewnętrznym.
Wstał z ławki, wyjął z kieszeni papierosa i odpalił go.
- Miło było Cię poznać. Do zobaczenia.
Oddalił się w kierunku Pubu. Nie wiedział co, ale coś w nowo poznanej dziewczynie przerażało go i jednocześnie intrygowało. Skrywała coś w sobie.

[pub]

Stał jeszcze przez moment przy owej pozytywce, kiedy spostrzegł że plac niemalże całkowicie opustoszał. Niedoczekał się odpowiedzi, na co wzruszył tylko ramionami. Powolnym krokiem ruszył w stronę swojego mieszkania...

Dołączył: 07 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Poczuł jak Carrie łapie go za rękę, ścisnął jeszcze bardziej i stał patrząc się na ludzi, zszokowany rozwojem wydarzeń. Zaczął przekonywać się, że to może być część projektu, zadanie, ale z drugiej strony coś mówiło mu, że nie tak miało przebiegać to zadanie. Ludzie zaczęli rezygnować.
Co oni robią? - pomyślał roztrzęsiony, bo gdyby nawet było to zadanie to trzeba coś zrobić, ale nie próbował krzyczeć, bo wiedział, że nie przekona ich.
Trzymając dłoń Carrie wrócił, będąc cały czas w szoku, do mieszkania.

[MIESZKANIE]

Dołączył: 05 Mar 2010 Posty: 428 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Lynette przyglądała się całemu zamieszaniu z daleka. Nie miała siły mieszać się w to całe śledztwo. Miała tylko nadzieję, że kobieta odnajdzie się cała i zdrowa. Może ta cała sytuacja była rzeczywiście tylko częścią eksperymentu. Może podobnie było z próbą zastraszenia mnie. Ten cały Dylan również może być jednym z naukowców. Cel projektu, od początku był niejasny, może badają odporność na stres, umiejętność zachowania się w sytuacjach ekstremalnych.
Za dużo, tego "może"!
Lynn przyglądała się przestraszonym sąsiadom. Niektórzy już rzucali w stronę innych oskarżenia, inni chcieli organizować wyprawy poszukiwawcze, jeszcze inni po prostu stali i panikowali. Parę osób już uznało zaginioną za martwą.
Przez ciało dziewczyny przeszedł dreszcz.
Muszę pozbyć się tego noża. Nieważne, czy to prawda, czy eksperyment. Musze się go pozbyć.

[mieszkanie]

Dotarł na plac i okazało się że jest jedynym z uczestników. Mimo to usiadł w postawie Seiza, tuż obok kałuży krwi. Wsłuchiwał się w muzykę płynącą z pozytywki.

Dołączył: 12 Mar 2010 Posty: 167 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Anne wyszła z baru szybkim krokiem, chowając ręce w kieszeni swetra. Na placu była jeszcze plama krwi. Podeszła do Japończyka pochylającego się nad pozytywką. - Hej, wiesz coś może o tej sprawie? Wyjaśniło się coś?