Cytaty - gra

" ... dwadzieścia chat z trzciny oblepionej gliną, zbudowanych na brzegu rzeki, której przezroczyste wody bystro toczyły się po gładkich, białych kamieniach koryta, wielkich jak jaja przedhistorycznych ptaków. Świat był jeszcze tak młody, że wiele rzeczy nie miało nazwy i mówiąc o nich trzeba było wskazywać palcem."

Sto lat samotności! Mój drugi ulubiony Marquez.

Osz Ty cholero, jesteś z innej planety czy co? Very Happy

Bardzo efektywnie rozdzielam mój czas pomiędzy piciem alkoholu, paleniem papierosów i wszelkiego rodzaju spotkaniami towarzyskimi a dokształcaniem się kulturowo : > (Dlatego zawsze niewyspany chodzę : ( )

To może cytat z mojej ulubionej książki :
gdybyś przynajmniej umiał śpiewać albo gdybyś był arcybiskupem czy żeglarzem, ale ty jesteś tylko generałem, więc do niczego innego się nie nadajesz..

Dołączył: 05 Mar 2010 Posty: 428 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Jesień patriarchy

Ano

Za szybko zgadłaś Sad

Dołączył: 05 Mar 2010 Posty: 428 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Życie jest okrutne, Snuffer Sad

'"Nie bądź zbyt pewny siebie. Choćbyś był nie wiem jak dobry, nie rzucaj się w oczy. Bądź małym, cichutkim, niezauważalnym człowieczkiem, głupkiem, wyrzutkiem, pożałowania godnym zasrańcem. Spójrz na mnie- nigdy byś nie pomyślał, że jestem panem wszechświata, prawda?''

Adwokat Diabła?

Albo "Mistrz i Małgorzata" Albo "Adwokat Diabła"

Dołączył: 05 Mar 2010 Posty: 428 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Adwokat diabła.
Brawa dla Ateny Smile

"Jakby w odpowiedzi na jego słowa z ciemności nad wrzosowiskiem dobiegł nas raptem ten przedziwny krzyk, który słyszałem już wcześniej na obrzeżach wielkiego trzęsawiska Grimpen. Doszedł nas gnany wichrem przez nocną ciszę przeciągły głuchy szept, wznoszący się do wycia, który chwilę potem znów opadł do smutnego jęku i zamilkł gdzieś w oddali. Potem odezwał się ponownie. I raz jeszcze. Ostry, dziki, groźny, wypełniający pulsowaniem całe powietrze. "

pies baskervillów - Artur Conan Doyle Wink

Sir Arthur Razz

Brawo!

Powiadają, że w czasach przed Stworzeniem był pośród sylfów tancerz, którego kunszt nie miał sobie równych we wszystkich wszechświatach. Telto, Matka Demonów, dowiedziała się o tym, sprowadziła go do swojego pałacu, aby zabawiać zmysły popisami. Jednakże po niedługim czasie tancerz zatęsknił za Podniebną Krainą oraz bliskimi, z którymi zmuszony był się rozstać, i potajemnie opuścił dominium Telto. Matka Demonów, wpadłszy w wielki gniew, rozkazała pojmać uciekiniera i odrąbać mu nogi, aby przed nikim innym nie tańczył ten, który ośmielił się wzgardzić jej łaskami. Sława tancerza nie zgasła jednak. Przeciwnie, nawet w odległych dominiach chwalono i podziwiano jego sztukę. Telto sądząc, że jej rozkaz nie został wykonany, posłała siepaczy, aby zgładzili sylfa i ostatecznie zakończyli tę upokarzającą dla niej sytuację. Ku swemu zdziwieniu ujrzeli oni leżącego w łożu kalekę, ruchami dłoni ożywiającego papierową lalkę w stroju tancerza. Nim zginął pod ciosami mieczy, miał ponoć rzec: "Zabierzcie moje życie, skoro niczego więcej nie potrafiliście mi zabrać".

"Beznogi Tancerz" Kossakowskiej.